Co to jest oporność kontaktowa

Rezystancja styku odnosi się do rezystancji występującej, gdy styki stykają się ze sobą w obwodzie zamkniętym, spowodowanej stanem powierzchni i innymi czynnikami. Rezystancję tę można zaobserwować między stykami wyłączników. Rezystancja styku jest zazwyczaj mierzona w mikroomach (μΩ) i szacuje się, że wynosi około 20 μΩ.

Różnica między rezystancją a rezystancją styku polega na zastosowanych metodach pomiaru. W przypadku stosowania metod dwu- i czteroprzewodowych uzyskana rezystancja jest wiarygodnym pomiarem rezystancji styku, o ile rezystancja przewodów jest znacznie mniejsza. Aby określić rezystywność styku, należy pomnożyć uzyskaną rezystancję przez powierzchnię styku. Dodatkowo należy pamiętać, że rezystancja styku może się różnić w zależności od temperatury.

Zastosowanie wielu elektrod przy każdym wyprowadzeniu kabla i połączenie ich ze sobą „równolegle” za pomocą zworek kablowych może skutecznie zmniejszyć rezystancję styku. Dodanie drugiej elektrody może zmniejszyć rezystancję styku do około 60% jej wartości początkowej. Ponadto dodanie kolejnej elektrody zmniejszy ją dalej do 40% wartości początkowej. Następnie dodanie kolejnych elektrod po tym będzie nadal zmniejszać rezystancję styku.

Rezystancję styku można zmniejszyć, zwiększając ciśnienie, prąd lub napięcie, lub stosując prąd przemienny (AC) na prąd stały (DC).

Wysokie obciążenia złącza i wysokie temperatury mogą powodować niskie rezystancje stykowe, podczas gdy lekkie obciążenia złącza i niskie temperatury mogą skutkować wysokimi rezystancjami stykowymi. Dodatkowo, wykończenie powierzchni, w tym chropowatość i płaskość powierzchni stykających się, może mieć znaczący wpływ na wielkość rezystancji stykowej.

Wyższa rezystancja styku ma kilka skutków. Prowadzi do zwiększonego zużycia energii i wzrostu temperatury. Dodatkowo powoduje niepożądane połączenia między materiałami elektrod, co negatywnie wpływa na żywotność elektryczną i niezawodność urządzeń przełączających.