Co to jest proces addytywny

Proces materiałów addytywnych, znany również jako produkcja addytywna, obejmuje użycie drukarek 3D do tworzenia solidnego obiektu z modelu 3D. Proces polega na dodawaniu materiału lub filamentu warstwa po warstwie, a następnie użyciu aplikacji do stapiania, takiej jak podgrzewana głowica drukująca lub laser, w celu połączenia warstw. Efektem końcowym jest obiekt wydrukowany w 3D, który jest dokładną repliką oryginalnego modelu 3D.

Wytwarzanie przyrostowe, znane również jako druk 3D, to proces tworzenia obiektów poprzez łączenie materiałów na podstawie danych modelu 3D. Proces ten polega na dodawaniu warstw materiału jedna na drugą, w przeciwieństwie do usuwania materiału w subtraktywnych metodach wytwarzania. Definicja ta została dostarczona przez stowarzyszenie ASTM.

Aby zakończyć proces wytwarzania przyrostowego, należy wykonać kilka kroków. Obejmują one usunięcie konstrukcji, co wiąże się z pozbyciem się wszelkich dodatkowych materiałów z obiektu i platformy konstrukcyjnej. Następnym krokiem jest oddzielenie części, które polega na zdjęciu obiektu z platformy konstrukcyjnej, oddzieleniu części i wyeliminowaniu wszelkich struktur wsporczych, które były używane podczas procesu budowy. Na koniec obiekty należy odspoić, mocząc je w roztworze, aby usunąć nadmiar materiału wiążącego.

Metoda addytywna odnosi się do techniki stosowanej do analizy danych czasu reakcji i ustalenia, czy dwie zmienne wpływają na te same, czy na różne etapy przetwarzania. Kiedy dwie zmienne wpływają na różne etapy, ich efekty uważa się za addytywne. Natomiast, gdy dwie zmienne wpływają na ten sam etap, ich efekty są interaktywne.

Modelowanie osadzania topionego materiału (FDM)

FDM jest uważany za najlepszy proces wytwarzania addytywnego ze względu na jego szerokie zastosowanie i zdolność do wytłaczania materiału warstwa po warstwie w celu tworzenia produktów i prototypów. Dodatkowo, FDM obsługuje stosowanie prawdziwych tworzyw konstrukcyjnych, co czyni go popularnym wyborem wśród producentów.

Protokół używany głównie do wytwarzania przyrostowego jest znany jako Additive Manufacturing File Format (AMF).

Napawanie Energią Skoncentrowaną (DED)

Spośród różnych procesów wytwarzania addytywnego, DED jest uważany za najszybszą metodę wytwarzania części metalowych. Dodatkowo, proces topienia i chłodzenia związany z DED skutkuje tworzeniem gęstych i funkcjonalnych produktów końcowych.

Cztery addytywne techniki stosowane w bioaplikacjach laserowych są klasyfikowane na podstawie mechanizmu ich wzorcowania. Techniki te obejmują spiekanie laserowe, pisanie laserowe, transfer laserowy i metody stereolitografii.

Odwrotnością procesu addytywnego jest produkcja subtraktywna. Proces ten polega na usuwaniu fragmentów materiału poprzez cięcie lub obróbkę skrawaniem, zamiast dodawania warstw.

Warstwa addytywna odnosi się do procesu tworzenia produktów poprzez dodawanie warstw jedna na drugiej na podstawie modelu cyfrowego. Metoda ta różni się od konwencjonalnych technik wytwarzania, które polegają na usuwaniu materiału, jak np. obróbka części metalowych. ABS, PLA, PVA i poliwęglan to podstawowe materiały z tworzyw sztucznych wykorzystywane w produkcji addytywnej.

Powodem, dla którego drukowanie 3D nazywane jest addytywnym, jest to, że polega ono na stopniowym dodawaniu warstw materiału w celu wytworzenia obiektu 3D. Natomiast subtraktywne techniki wytwarzania polegają na wycinaniu produktu końcowego z większego bloku materiału. Addytywne podejście drukowania 3D skutkuje minimalnym marnotrawstwem materiału, co czyni go opcją przyjazną dla środowiska.