Co to jest Kompletowanie komponentów?

Rozwój PCB obejmuje trzy główne fazy, które są kluczowe dla przeniesienia projektu płytki drukowanej od koncepcji do produkcji. Fazy te są powszechnie znane jako projektowanie, produkcja i testowanie.

Płytka PCB 7-warstwowa to rodzaj płytki wielowarstwowej, która jest uważana za bardziej zaawansowaną. Składa się z siedmiu warstw miedzi, w tym płaszczyzn zasilania, płaszczyzn uziemienia i warstw routingu. Ze względu na dodatkowe warstwy routingu, płytka PCB 7-warstwowa dobrze nadaje się do zastosowań wymagających dużej szybkości.

Dostępnych jest kilka rodzajów projektów PCB, w tym jednostronne PCB lub jednowarstwowe PCB, dwustronne PCB lub dwuwarstwowe PCB, wielowarstwowe PCB i sztywne PCB.

Typowa grubość 12-warstwowej płytki PCB wynosi 1,6 mm.

16-warstwowa płytka PCB jest wykonana z materiału FR4 o klasie TG170 (ITE180). Jej grubość wynosi 2,0 mm, a każdy panel ma wymiary 200*300 mm z 6 jednostkami na panel.

Płytki PCB wielowarstwowe składają się z trzech lub więcej warstw materiału przewodzącego w materiale izolacyjnym, co odróżnia je od dwustronnych płytek PCB, które mają tylko dwie warstwy materiału przewodzącego na górze i na dole. Dlatego płytka PCB może mieć wiele warstw, jeśli ma więcej niż dwie warstwy materiału przewodzącego.

Podobnie jak inne komponenty do montażu powierzchniowego, można je montować po obu stronach płytki drukowanej w procesie lutowania rozpływowego, co czyni ją dwustronną płytką PCB.

Płytki drukowane typu 4 (znane również jako HDI) są klasyfikowane jako płytki drukowane, które wykorzystują technologie otworów ślepych, zakopanych lub mikrootworów. Otwór ślepy jest wiercony od warstwy powierzchniowej i kończy się na warstwie wewnętrznej, natomiast otwór zakopany jest wiercony tylko na warstwach wewnętrznych i nie występuje na warstwach powierzchniowych.

Większość komercyjnych mieszanek PCB w Stanach Zjednoczonych jest powszechnie określana ich przemysłowymi nazwami handlowymi, z których najpopularniejszą jest Arochlor.

Etap prototypowania pokazany powyżej (Projekt > Prototyp > Walidacja) możemy podzielić na cztery etapy: Badanie i wybór części, przechwytywanie i symulacja schematów, układ płytki oraz weryfikacja i walidacja.

Płytki drukowane z czterema warstwami to płytki drukowane składające się z czterech warstw przewodzących: warstwy górnej, dwóch warstw wewnętrznych i warstwy dolnej. Warstwy wewnętrzne, znane jako rdzeń, są zazwyczaj wykorzystywane jako płaszczyzny zasilania lub uziemienia, natomiast górna i dolna warstwa zewnętrzna są przeznaczone do umieszczania komponentów i prowadzenia sygnałów.

Odstęp krawędzi płytki dla komponentów i złączy PCB

Zaleca się zachowanie minimalnej odległości 0,04 cala między wszystkimi komponentami i złączami od krawędzi płytki. Dodatkowo rezystory i kondensatory powinny być umieszczone jeszcze dalej od krawędzi.

Zgodnie z normami napięcia i odstępów IPC 2221, minimalne wymaganie dotyczące odstępów na płytce drukowanej (w szczególności odstępu między dwoma przewodnikami) wynosi 0,1 mm dla urządzeń ogólnego przeznaczenia lub 4 mile. Jednak w przypadku urządzeń do konwersji mocy minimalna szerokość ścieżki i odstęp na płytce drukowanej powinny wynosić 0,13 mm lub 5,1 mili.

Schemat PCB to podstawowy projekt obwodu, który wizualnie reprezentuje funkcjonalność i łączność różnych komponentów w formacie dwuwymiarowym. Natomiast projekty PCB to układy trójwymiarowe, które ilustrują konkretne lokalizacje tych komponentów po potwierdzeniu funkcjonalności obwodu.

Kondensatory są wykorzystywane w płytkach drukowanych do utrzymywania stałego poziomu napięcia. Te komponenty elektroniczne skutecznie redukują wahania napięcia. Gdy napięcie jest obecne w obwodzie równoległym, kondensator zostaje naładowany. Dodatkowo, prąd rozładowywany z kondensatora ma postać prądu przemiennego.

Cykl życia PCB obejmuje dwa główne etapy: wytwarzanie płytek i produkcja PCB.

Język asemblera składa się z czterech typów: RISC (Reduced Instruction-Set Computer), DSP (Digital Signal Processor) i CISC (Complex Instruction Set Computer).

Składa się z czterech elementów: etykiety, mnemonika, operandu, komentarza. Jednak nie wszystkie te części są obecne w każdej linii. Etykieta, która jest słowem utworzonym przez programistę, służy jako identyfikator określonego punktu w programie.

Termin „RTL” odnosi się do funkcjonalności urządzenia, która jest zapisana w języku takim jak Verilog lub VHDL. Reprezentuje zachowanie urządzenia na wyższym poziomie abstrakcji. Z drugiej strony, netlista to opis urządzenia na poziomie bramek, który jest uzyskiwany po syntezie RTL. Podsumowując, RTL to reprezentacja funkcjonalności urządzenia na wyższym poziomie, podczas gdy netlista to opis na poziomie bramek.

W porównaniu ze schematami, netlisty oferują prosty format danych do opisywania wszystkich połączeń w projekcie PCB za pomocą tekstu. Obejmują one oznaczenia referencyjne, numery pinów i słowa kluczowe sygnałów.