Wat is contactweerstand?

Contactweerstand verwijst naar de weerstand die optreedt wanneer contacten elkaar raken in een gesloten circuit, veroorzaakt door oppervlaktecondities en andere factoren. Deze weerstand kan worden waargenomen tussen contacten van stroomonderbrekers. De contactweerstand wordt doorgaans gemeten in micro-ohm (μΩ) en wordt geschat op ongeveer 20 μΩ.

Het verschil tussen weerstand en contactweerstand ligt in de gebruikte meetmethoden. Bij gebruik van de twee- en vierdraadsmethode is de verkregen weerstand een betrouwbare meting van de contactweerstand, zolang de weerstand van de draden aanzienlijk kleiner is. Om de specifieke contactweerstand te bepalen, is het noodzakelijk om de verkregen weerstand te vermenigvuldigen met het contactoppervlak. Daarnaast is het belangrijk op te merken dat de contactweerstand kan variëren afhankelijk van de temperatuur.

Het gebruik van meerdere elektroden bij elke kabeluitgang en het ‘parallel’ met elkaar verbinden met kabelbruggen kan de contactweerstand effectief verminderen. Door een tweede elektrode toe te voegen, kan de contactweerstand worden teruggebracht tot ongeveer 60% van de oorspronkelijke waarde. Bovendien zal het toevoegen van nog een elektrode deze verder verlagen tot 40% van de oorspronkelijke waarde. Vervolgens zal het toevoegen van extra elektroden hierna de contactweerstand blijven verlagen.

De contactweerstand kan worden verlaagd door de druk, stroom of spanning te verhogen, of door een wisselstroom (AC) toe te passen bovenop een gelijkstroom (DC).

Hoge junctiebelastingen en hoge temperaturen kunnen lage contactweerstanden veroorzaken, terwijl lage junctiebelastingen en lage temperaturen kunnen resulteren in hoge contactweerstanden. Bovendien kan de oppervlakteafwerking, inclusief de ruwheid en vlakheid van de contactoppervlakken, een aanzienlijke invloed hebben op de grootte van de contactweerstand.

Hogere contactweerstand heeft verschillende effecten. Het leidt tot een hoger stroomverbruik en een temperatuurstijging. Bovendien resulteert het in ongewenste interconnectiviteit tussen elektrodematerialen, wat een negatieve invloed heeft op de elektrische levensduur en betrouwbaarheid van schakelapparatuur.