Wat is verlieshoek

De verliesfactor (tan δ) van een ideaal diëlektricum vertegenwoordigt de kwantitatieve meting van elektrische energieverspreiding veroorzaakt door verschillende fysische verschijnselen, waaronder elektrische geleiding, diëlektrische relaxatie, diëlektrische resonantie en niet-lineaire processen [4].

De verlieshoek, aangeduid als tanδ, is een term die in de elektromagnetische theorie wordt gebruikt om het effect van verlies op het elektromagnetische veld binnen een materiaal te kwantificeren. Het is belangrijk op te merken dat de verlieshoek nul is voor een verliesvrij materiaal (σ≡0) en toeneemt naarmate het verlies toeneemt. Dit biedt een alternatieve methode om de impact van verlies op het elektromagnetische veld binnen een materiaal te meten.

De verliesfactor, ook bekend als de dissipatiefactor, kan worden berekend door de numerieke verhouding te bepalen tussen de actieve dissipatieve stroom en de reactieve laadstroom. Bovendien kan deze worden uitgedrukt als de verhouding tussen het werkelijke en reactieve elektrische vermogen.

De verliesfactor, ook bekend als tan δ, wordt bepaald door de verhouding te berekenen tussen het imaginaire deel van de diëlektrische constante en het reële deel. Het wordt vaak aangeduid als tan delta, tangensverlies of dissipatiefactor.

Diëlektrisch verlies wordt bepaald met behulp van een parameter die bekend staat als de verlieshoek of tan delta (tan δ). Simpel gezegd vertegenwoordigt tan delta de tangens van de hoek die wordt gevormd tussen de vector van het wisselveld en de verliescomponent van het materiaal. Daarom duidt een hogere waarde van tan δ op een groter diëlektrisch verlies.